Κώστας Θ. Ριζάκης
τριβόλων ρόλοι
της Ασημίνας Λαμπράκου
σφυρίζει φφσσστ η σκύλα τού βοσκού μπρουμύτιζε η συνήθεια και η χαραυγή γεννάει χαράν σπέρνει τίγκ’ άστοχος μωβ τρόμους (μ’ ακόμ’ ανάποδα κερνάς πανδήμους διηγήσεις; διερωτώμαι μην δουλειάς ασπάσθης την δουλεία) κι άσ’ τό κεμέρι σου ανοιχτόν άσ’ το ναν σ’το ξαφρίσουν όταν κι ο θάνατος χυμάει φασκέλωσεν νεμίσματα το χάσιμο πες σίγουρον κ’ η εδώ μετείσπραξις βοά ‒ εχ κάτι ψιλών ψιχάλιζα δυο νϊαγάρες τσίρλους (μπρος τής σκιάς μπιτ πρόβατον τσομπάνιζες σκυλίσια)
διαφορά θερμότητος
της Χριστίνας Καραντώνη
κι ας φόβος σπέρνεις το φιλί μετέχει φουλ κ’ η αγάπη; ή μην ξιπάζετ’ εξαρχής ‒ ρολά μην κατεβάζει ότι το δύο σταματά ενώ βογγούν δυο ρόλοι μήπως η αιτία πλέκει απλά αλλά ζεστά ολόμαλλα τ’ ανάπηρα μπρατσάκια κάτι απλωτές ανώδυνες στο θαλασσί λιγάκι καμιά επιτήδεια πρόκληση ακόμη εάν γκραν-κάσα η και σαφώς βαρύγδουπος μορφέως δεν, αφής υφέρπει·
έτσι στο χάρτινον ντου χορταριού σοφίλιαζαν μο- νόν ντουέτο κι ο ήλιος μεν σπάζει δεξιά ζερβής τών πάγων ‒ καίω
υποστατικόν
σέμπρος κλαρώνω την αυγήν διηνεκώς φευγάτην φυσάς πλάι λίβας τροφαντός κυλιέσαι στα σημεία κι όπως το σώμα αν σε πονεί μπαμ η ανοχή με σφάζει τόσην η εδώθε διάρκεια· ποιου πετεινού δεν άρκεσαν κακαρωτές καμάρι χύματι κοτετσιού οι φωνές πίνεται ο καταρράχτης;
άμα φασκιώνεις ώραν τα μωρά πανί γογγύζεις πανικός γκρενά λύνονται οι μπόρες
Παρέμβαση – περιοδικό λόγου & τέχνης, τεύχος 207-208, άνοιξη 2022
«Παρέμβαση» 